Vespere, post la subiro de la suno,
la lumo malfortiĝas.
La taga lumo tute malaperas
kaj venas la malhela nokto.
Silentiĝas la taga bruo.
Sur la ĉielo aperas steloj kaj la luno.
En la lumo de la luno la akvo
de riveroj ŝajnas arĝenta.
La homoj trankviliĝas.
La nokto dormigas ilin.
Dum la nokto la homoj ripozas,
ĉar la taga laboro ilin lacigis.
Vespere la homoj enlitiĝas
kaj matene ellitiĝas.
Ili lavas sin per akvo kaj sapo
kaj sekigas per la viŝtuko.
Poste ili purigas siajn vestojn,
vestas sin kaj eliras el la domo.
Ili iras labori.
La laboro kontentigas ilin. Feliĉaj homoj! |
|
Wieczorem, po zachodzie słońca,
światło słabnie.
Dzienne światło zanika
i nadchodzi ciemna noc.
Cichnie dzienny hałas.
Na niebie ukazują się gwiazdy i księżyc.
W świetle księżyca woda
rzek wydaje się srebrna.
Ludzie uspokajają się.
Noc usypia ich.
W nocy ludzie wypoczywają,
ponieważ dzienna praca zmęczyła ich.
Wieczorem ludzie kładą się do łóżek,
a rano wstają z łóżek.
Myją się wodą i mydłem
i wycierają (osuszają się) ręcznikiem.
Potem czyszczą swoje ubrania,
ubierają się i wychodzą z domu.
Idą pracować.
Praca zadowala ich. Szczęśliwi ludzie! |